Ik ben Elena.
Trouwfotograaf sinds 2015. Lang haar en Italiaans accent. Ik spendeer mijn tijd aan het volgen van mijn passies - en raak nooit verveeld.

Het was in 2014. Ik was dertig. Ik stopte na jaren met mijn dagbaan, terwijl iedereen me zei dat ik gek was, en ik verhuisde van Ferrara naar Rome, om een master fotojournalistiek te volgen. Alles begon als een geweldig avontuur: reizen, ontdekken, zoveel leren over de wereld en over in het moment blijven om authentieke, echte foto's te maken. Maar om bepaalde redenen - die ik je graag zal vertellen bij een goede koffie - had ik het gevoel dat ik mijn plaats nog niet gevonden had.
En toevallig, op een zonnige lentedag, kwam ik in aanraking met bruidsfotografie, werkend als assistent, uit nieuwsgierigheid. Het was op zo'n prachtige plek op het Romeinse platteland, hoe kon ik het vergeten? Liefde op het eerste gezicht. Al de opwinding, de vrolijkheid, de glimlach. Elk detail, verzorgd met zoveel aandacht. De verschillende momenten en de diepe betekenis van het huwelijksritueel, als een overgangsritueel naar een gedeelde weg. En het lachen, de knuffels, de tranen. Het feest. De mensen.
In 2015 besloot ik dat ik bruidsfotograaf werd. En sindsdien ben ik niet meer gestopt. Dit is wat ik wilde blijven doen, ook toen ik naar België verhuisde, in juli 2018. Ik combineer wat ik leerde als fotojournalist samen met mijn liefde voor kunst, esthetiek en menselijke expressie. En ik word nog steeds heel emotioneel, achter de camera, en achter een scherm, als ik de berichten van mijn klanten lees. Elke keer opnieuw.
Mijn favoriete mensen.
En verhalen over lachen, over leren en aanvaarding, over opgroeien en over wensen die uitkomen.
Onze dochter Ada is er zo een.
Geen woorden voor de liefde die we voor haar hebben.
Wilson en ik hebben zoveel verhalen te vertellen, over alles wat we onderweg samen hebben geleerd.
Verhalen over obstakels, over niet opgeven, over geduld en vertrouwen en begrip.
Laten we een praatje maken en als je zin hebt om te luisteren, zal ik een paar verhalen met je delen.
Drie feiten over mijn verleden:
Opgegroeid op het Venetiaanse platteland, 20 minuten van de zee. Maar op mijn 19e begon ik het stadsleven te ontdekken in Bologna, Ferrara, Rome. En nu in Brussel.
01.
Ik liep 800 km in een maand langs de Jakobsroute, daagde mijn lichaam en geest uit, en stopte voorgoed met roken. Toen ging ik verder, tot aan de oceaan, tot aan Fisterra.
02.
Ik afgestudeerd in 2007 in vreemde talen en literatuur - Engels, Spaans en Duits - en ik had veel verschillende banen gehad, waaronder stewardess en leraar Engels.
03.

Drie dingen over mijn nu:
Verliefd op het rommelige en diverse multiculturalisme van Brussel. Elke keer als ik met iemand spreek, leer ik iets nieuws. Het kan uitdagend zijn, maar fascinerend. En elke dag spreek ik minstens 3 talen.
01.
Ik heb onlangs een DNA-test laten doen: 50,7% Grieks, 35,6% Iberisch, 6,8% Engels, 4,1% Iers, 2,8% Italiaans. Al mijn overgrootouders leefden zijn leven in Italië. Is het niet grappig?
02.
Ik moet meer slapen maar Ada laat me niet toe 🙂
03.
Drie wensen voor mijn toekomst:

Wilson en ik hebben familie en vrienden in Italië, Nigeria en België. We dromen ervan om in alle drie de landen te trouwen.
01.
Mijn favoriete geluid is dat van de zee. Als ik oud ben, wil ik een bootje kopen, leren zeilen en maandenlang op zee blijven.
02.
Vroeg of laat komt het perfecte moment om alle boeken te lezen die ik op mijn plank heb staan.
03.